Ergens diep in jou brandt een vuur.
Soms helder en krachtig, soms nauwelijks zichtbaar, bedekt onder lagen van twijfel, pijn, vermoeidheid of de drukte van het leven.
Maar dat vuur… dooft nooit helemaal. Het wacht.
Tot jij het weer durft te voeden.
Hoe het leven mijn vuur doofde
Er was een tijd dat mijn eigen vuur bijna doofde.
Jarenlang leefde ik op wilskracht. Ik deed wat moest, zorgde voor anderen, hield alle ballen in de lucht, maar ergens onderweg raakte ik mezelf kwijt.
Ik voelde niet meer echt. Niet mijn grenzen, niet mijn verlangens, niet mijn vuur.
Tot mijn lichaam, mijn hart en het leven zelf me stilzetten.
Dit was voor mij niet voor het eerst, maar inmiddels wel een kantelpunt. De noodzaak was er. Ik wilde het anders!
Het was geen makkelijke reis, maar stap voor stap vond ik de weg terug.
Terug naar mijn adem, mijn gevoel, mijn lichaam.
En langzaam begon het weer te branden, eerst zacht, aarzelend, maar nu feller dan ooit.
Mijn vuur.
Niet het vuur van moeten, maar van leven.
Van passie, aanwezigheid en zachtheid.
Dat is de plek waar ik nu sta, en precies dat wens ik ook jou toe.
Terug naar de kern
Het vuur in jezelf gaat niet over altijd sterk of vol energie zijn.
Het gaat over voelen dat je leeft.
Dat je verbonden bent met wie je werkelijk bent, met je verlangens, je waarheid, je kracht én je kwetsbaarheid.
We raken dat vuur soms kwijt door alles wat we denken te moeten zijn.
Door aanpassing, door zorgen, door pijn.
Maar het is er nog. Altijd.
Het wacht tot jij weer durft te luisteren.
Hoe je het vuur weer aanwakkert
Sta stil bij wat er nu is
Vuur begint met eerlijkheid.
Durf stil te staan, te voelen waar je bent, ook als het ongemakkelijk is.
Juist daar ligt de ingang.
Laat emoties toe, en benader ze zonder oordeel.
Voor mij betekende dit, mijn verleden aankijken, mijn trauma's verwerken en daarin hulp zoeken.
Luister naar je verlangen
Onder elke laag van twijfel leeft iets wat wel wíl.
Wat roept jou? Wat laat jouw hart sneller kloppen?
Dat is de richting waarin jouw vuur zich wil bewegen.
Ik ben op dat moment mijn fotografiebedrijf gestart.
Gebruik je lichaam als kompas
Voelen, ademen, bewegen, dát is hoe je het vuur voedt.
Niet door te denken, maar door te ervaren.
Je lichaam weet de weg.
Ik ben een Kundalini yoga opleiding gaan doen. Dit heeft me rust gebracht in mijn lijf en in mijn hoofd. Het laat elke dag mijn levensenergie vrij stromen, waardoor ik meer in balans ben.
Door mij te verdiepen in mijn human design, ben ik mezelf beter gaan begrijpen. Hierdoor heb ik geleerd naar mijn lichaam te luisteren, rust te pakken wanneer ik dat nodig heb, zonder oordeel.
Omring jezelf met dat wat je energie geeft
Mensen, plekken, woorden, muziek, alles draagt bij aan jouw innerlijke vlam.
Wees eerlijk: wat laadt je op, en wat dooft je uit?
Maak hier keuzes in. Dit betekent dat je buiten je comfortzone zal moeten stappen of juist dingen los zal moeten laten.
Voor mij was het besluit niet meer in Rotterdam te werken een hele belangrijke. De negatieve energie die de kinderen daar bij zich droegen liet ik veel te veel binnenkomen en trokken mij leeg.
Ook heb ik het contact met mijn broer verbroken, omdat dit voor mij niet goed was. Hoe moeilijk dat ook was.
Vier elk vonkje
Je hoeft niet meteen te branden als een fakkel.
Elk klein moment van warmte, verbinding of sprankeling is een begin.
Geef het aandacht, dan het groeit vanzelf.
Inmiddels ben ik al bijna 4 jaar verder van dat keerpunt. Maar jeetje wat een stappen heb ik gezet. En dat stapje voor stapje. En die 4 jaar bergbeklimmen heeft me gebracht tot waar ik nu ben!
Het vuur leeft in verbinding
Wanneer jouw vuur weer brandt, verandert alles.
Je straalt anders, beweegt anders, kiest anders.
Je leeft vanuit je hart.
En dat voel je, in hoe je kijkt, hoe je aanraakt, hoe je aanwezig bent.
Dat is ook wat ik zie en voel tijdens de belevingen die ik creëer.
Het moment waarop iemand zichzelf weer echt ziet.
Het vuur dat in de ogen terugkomt.
De zachtheid die voelbaar wordt.
De levendheid die zich laat zien.
Jouw vuur is er nog. Altijd geweest.
Soms heb je alleen een moment nodig om het weer te voelen.
Een adempauze. Een aanraking. Een blik.
Een herinnering aan wie je bent.
En daar draag ik graag mijn steentje aan bij, wat jij ook nodig hebt op dit moment.
Elk mooyment is een uitnodiging om weer in contact te komen met jezelf of met elkaar.
Met dat wat in jou leeft, maar misschien even bedekt was.
Tijdens zo’n beleving mag alles er zijn.
Het licht en het donker. De kracht en de kwetsbaarheid.
Want juist in dat samenspel begint jouw vuur weer te gloeien
zichtbaar, voelbaar, echt.
Ben jij klaar om je vuur weer te laten branden?
Sta jij nu op zo'n keerpunt of ben je al even bezig?
Ik ben benieuwd naar jouw verhaal, waar jij nu staat en hoe jij jouw vuur weer gaat laten branden. Plaats een reactie hieronder of stuur me een persoonlijk berichtje. Ik ga graag met je in gesprek.
Liefs Jessica
Reactie plaatsen
Reacties