Soms ontmoet je mensen die je laten voelen wat het betekent om écht te leven.
Bella is zo iemand. 81 jaar, met uitgezaaide melanoomkanker.
Nog maar kortgeleden stond ze nog op de tennisbaan, vol energie, lachend in de zon.
Haar man Joop, 85, is nog altijd helder van geest, levenslustig, met dat twinkeltje in zijn ogen. Samen met hun dochters, Lieselotte en Marjolein, vormen ze een gezin vol liefde, humor en verhalen.
Na het zien van een bericht over de betekenisweek nam Marjolein contact met me op. Ze vertelde me dat haar moeder graag een mooi portret wilde, eentje voor op de kist, als het straks zover is.
Ik stelde voor om het anders te doen: niet alleen te gaan voor een portret, maar om het leven zelf vast te leggen, nu het er nog zo vol is. Een betekenisweek-beleving met het gezin, als tastbare herinnering aan samen zijn en natuurlijk beloofde ik dat ik dat portret dan ook zou maken.
Bella wist niet goed wat ze kon verwachten. Maar vanaf het moment dat we begonnen, was er alleen maar openheid, energie… en zóveel plezier. Wat hebben we gelachen.
Met bewondering heb ik geluisterd naar de verhalen over reizen, onderwijs, en hun tijd in Afrika, waar ze drie jaar op rij lesgaf bij een Nederlands gezin. Bella was juf geweest en pakte deze kans na haar pensionering. Hoe ze samen nog alles uit het leven halen.
Deze middag voelde voor mij en voor hen niet als een shoot of werk, maar als spelen. Als een ode aan het leven. Een middag vol verbinding, liefde en licht. Een herinnering die leeft, precies zoals Bella dat nog steeds doet.
Ze wilde een portret voor haar afscheid, maar ze kreeg zoveel meer.
Reactie plaatsen
Reacties